در میان مباحثی که به قیام و ظهور حضرت مهدی می پردازد، بحث شرایط وعلایم ظهور برای مردمان زمان غیبت، جایگاه خاصی دارد. با توجه به میل فطری عدالت‌خواهی در آدمیان، مردم از همان صدر اسلام نسبت به وجود مقدّس مصلح کل حسّاسیت ویژه پیدا کرده سخن از بزرگ مردی گفته اند که با ظهورش دامن ظلم برچیده می‌شود و زمین روی آرامش به خود می‌بیند. اکنون جای این سؤال است که آیا تحقّق انقلاب جهانی امام مهدی (علیه السلام) مشروط به شرایط خاصّی است؟ آیا برای پیدایش آن نشانه و علامتی وجود دارد؟ به راستی با توجّه به مخفی بودن زمان ظهور و وجود مخالفان و سودجویان، آیا مردم دچار حیرت و سرگردانی نمی‌شوند؟ این‌جاست که بحث شرایط و علایم ظهور جایگاه ویژه‌ای پیدا کرده و توجّه مردم رابه خود جلب می‌کند. مردمی که نه روی امام خود را دیده و نه صدای ایشان راشنیده‌اند و تنها بر اساس عقل و روایات موجود، حضور و ظهور ایشان را باور دارند. پیامبر(صلی الله علیه و آله وسلم) در حدیثی در وصف مردمان آخرالزمان، می‌فرمایند:
«یا علی! وَ اعلَمُ أَنَّ أَعجَبَ النّاسِ إِیماناً وَ أعظَمَهُم یقیناً قومٌ یکونُ فِی آخِرِ الزَّمانِ لَم یلحَقُوا النَّبی وَ حَجَبَ عَنهُمُ الحُجَّةُ فآمَنوا بِسَوادٍ عَلی بیاضٍ» «ای علی بدان که شگفت‌انگیزترین مردم از جهت ایمان و عظیم‌ترین آن‌ها از جهت یقین، مردمی هستند که در آخرالزمان خواهند بود، پیامبر(صلی الله علیه و آله وسلم) را ندیده و امام نیز از آن‌ها محجوب است ولی به سیاهی که بر سفیدی قرار گرفته (از روی احادیث و نوشته‌ها) ایمان دارند.» (1)
منبع: پایگاه اطلاع رسانی مهدویت
1. شیخ صدوق، کمال‌الدین و تمام النعمة، ج 1، ب 25، ح 8
مؤسسه نورالیقین
مرکز تخصصی تفسیر و علوم قرآنی
